Πότε να περιμένω το χειρότερο;
Στο τέλος…
Πώς μπορείς ν΄ απαλύνεις το χειρότερο;
Με το να είναι στιγμιαίο
–
Ποιο είναι το καλίτερο;
Η ελπίδα
Μπορεί να την χάσω;
Ποτέ
Καίτη Παπαποστόλου, 28.10.1992
—- v —-
Ορισμένες φορές η απώλεια ενός εκλεκτού, σπάνιου ανθρώπου μπορεί να αφήνει πίσω του όχι μόνο πόνο για το δυσαναπλήρωτο κενό αλλά και την έμπνευση. Ο πρόωρος χαμός της Καίτης ωθεί όλους μας να πάρουμε τη δική της ελπίδα, να τη θεριέψουμε και να τη μεταγγίσουμε σε όσους την έχουν ανάγκη. Ακριβώς όπως έκανε η ίδια σε ολόκληρη τη ζωή της προσφέροντας αγάπη σε όποιον την είχε ανάγκη. Με σεμνότητα και ταπεινοφροσύνη, χάριζε απλόχερα όχι μόνο αγαθά ή οικονομική βοήθεια αλλά και το ακριβότερο όλων, το χρόνο της, πάντα με χαμόγελο.
Αεικίνητη μητέρα πέντε παιδιών, γιαγιά οκτώ εγγονιών και σύζυγος, προλαβαίνει τα πάντα, σε μία περίσταση να βρεθεί στο προσκέφαλο ασθενούς, στην άλλη να μεταφέρει με το αυτοκίνητό της καρκινοπαθή σε νοσοκομείο, να κάνει συντροφιά σε άρρωστη γυναίκα. Όλα αυτά αθόρυβα, τόσο ταπεινά που μόνο οι δέκτες της προσφοράς αγάπης της τα γνώριζαν.
Η επιθυμία να αισθανθούμε πιο κοντά της γέννησε την ιδέα δημιουργίας του ΚΟΙΝΩΦΕΛΟΥΣ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ ΑΓΑΠΗΣ ΚΑΙΤΗ ΠΑΠΑΠΟΣΤΟΛΟΥ. Είμαστε βαθιά πεπεισμένοι ότι οι ενέργειες ενός ιδρύματος που θα έχει ως σκοπό να μεταλαμπαδεύσει τη δική της φιλοσοφία ανιδιοτελούς προσφοράς αγάπης στον πλησίον θα κάνουν την ίδια να χαμογελά από ψηλά με το ζεστό ακτινοβόλο χαμόγελό της…
H ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΦΕΛΟΥΣ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ ΑΓΑΠΗΣ ΚΑΙΤΗ ΠΑΠΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
Το Κοινωφελές Ίδρυμα Προσφοράς Αγάπης ΚΑΙΤΗ έχει ως σκοπό τη μετάδοση στους πολλούς του τρόπου με τον οποίον η Καίτη πρόσφερε αγάπη στον πλησίον. Τώρα που εκείνη έφυγε, έμεινε σε εμάς το χρέος να διαδώσουμε ευρύτερα τη φιλοσοφία και πράξη ζωής της. Να εμπνεύσουμε συνανθρώπους μας με περίσσευμα ψυχής να ακολουθήσουν το δρόμο που η ίδια τόσο αθόρυβα και με τόση ανιδιοτέλεια, σεμνότητα και ταπεινοφροσύνη χάραξε.
Παράλληλα όμως, το Κοινωφελές Ίδρυμα Προσφοράς Αγάπης ΚΑΙΤΗ ΠΑΠΑΠΟΣΤΟΛΟΥ βρίσκεται σε διάλογο με την κοινωνία, συνομιλεί μαζί της και αφουγκράζεται τις πραγματικές της ανάγκες. Μακριά από κάθε σκέψη αυτοπροβολής, φιλοδοξεί να έχει φωνή με απήχηση που να φέρει αποτέλεσμα. Η ΚΑΙΤΗ βρίσκει τη θέση της και την αποστολή της, οραματιζόμενη μια Πολιτεία που αισθάνεται τη βασική της υποχρέωση, τη μέριμνα να είναι ευτυχισμένοι οι πολίτες της.
ΤΡΟΠΟΣ ΔΡΑΣΗΣ ΚΟΙΝΩΦΕΛΟΥΣ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ ΑΓΑΠΗΣ ΚΑΙΤΗ ΠΑΠΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
Το Ίδρυμα ΚΑΙΤΗ ΠΑΠΑΠΟΣΤΟΛΟΥ κοσμούν τα μέλη του που είναι οι ενστερνιζόμενοι τη φιλοσοφία περί προσφοράς αγάπης, οι οποίοι συνεχίζουν το έργο της Καίτης να προσφέρουν αγάπη με ταπεινοφροσύνη.
- Η σεμνότητα και ταπεινοφροσύνη της να αποτελεί φωτεινό οδηγό για όλους εμάς. Δεν προβάλλουμε την προσφορά αγάπης μας, η χαρά και η ευχαρίστηση σε όσους την προσφέρουμε αποτελεί τη δική μας χαρά και ευτυχία.
- Η προσφορά αγάπης μπορεί να παίρνει τη μορφή οικονομικής βοήθειας, παροχής αγαθών ή προσφοράς του ακριβότερου αγαθού όλων, του χρόνου μας.
- Το Ίδρυμα ΚΑΙΤΗ ΠΑΠΑΠΟΣΤΟΛΟΥ δεν δέχεται οικονομική συνδρομή από τα μέλη του. Όμως μπορεί να υποδείξει, πού και σε ποιόν μπορούν να διαθέσουν το περίσσευμά τους.
- Μπορεί να αποδέχεται δωρεές. Οι δωρεές θα χρησιμοποιούνται για τους σκοπούς του Ιδρύματος άμεσα και με διαφάνεια και θα αναρτώνται στο διαδίκτυο. Με αυτές δεν δημιουργούνται αποθεματικά, δεν διοργανώνονται γιορτές, ταξίδια, γεύματα ή εκδηλώσεις δημοσίων σχέσεων που αναλίσκουν οικονομικούς πόρους, οι οποίοι προορίζονται για παροχή αγάπης.
Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΟΥ ΤΑ ΕΝΕΠΝΕΥΣΕ ΟΛΑ
Καίτη. Μια ολόκληρη ζωή πρόσφερε αγάπη, ένα παράδειγμα προς μίμηση.
Αγαπούσε, πρόσφερε, τη διέκρινε η ευγένεια, η ταπεινοφροσύνη, η υπομονή, ο αλτρουισμός, η σεμνότητα, ο αυτοσεβασμός, η χριστιανοσύνη, η διακριτικότητα, η ευπρέπεια, το ήθος, η μεγαλοψυχία, το χαμόγελο. Ας θυμηθούμε λόγια ανθρώπων που την έζησαν, που ένιωσαν τη ζεστασιά της, την ευλογία της προσφοράς αγάπης της και που θα τη θυμούνται για πάντα:
- «Επί τρία συνεχόμενα βράδια καθόταν μέχρι αργά το βράδυ κάνοντας παρέα στον χειρουργημένο».
- «Όταν έμαθε για το θάνατό του, τα πρώτα της λόγια ήταν: ‘Άφησε τρία ορφανά; δώσ’ τους αυτά σε παρακαλώ…’»
- «Εκείνη με πήγε μόλις το έμαθε στο Νοσοκομείο και πολύ συχνά με πηγαινόφερνε με το αυτοκίνητό της».
- «Διακόσια πενήντα χιλιόμετρα πήγαινε για να προσφέρει αγάπη στην καθισμένη σε αναπηρικό καροτσάκι μοναχική γυναίκα. Και όχι μόνο αυτό. Μέχρι και δύο συνεχόμενα ημερόνυχτα και κοιμόταν πλάι της σε ένα απλό ντιβάνι».
Η ομιλία της στενής της φίλης Ιωάννας Ασπασίδου στην εκκλησία στο τεσσαρακονθήμερο μνημόσυνο
«Αγαπημένη μας Καίτη,
Για όλους εμάς που σε γνωρίσαμε, ένα ολόκληρο βιβλίο δεν θα έφθανε για να γραφτούν όλα όσα έχουμε να πούμε και σίγουρα δεν θ’ αποτύπωναν απόλυτα τις χιλιάδες στιγμές που ζήσαμε κοντά σου. Από τότε, μάλιστα, που έφυγες από κοντά μας, οι μαρτυρίες των ανθρώπων που στάθηκαν δέκτες της αγάπης σου, δίνουν στην προσωπικότητά σου διαστάσεις μύθου.
Φίλες και Φίλοι,
Τι να θυμηθούμε και τί να αφήσουμε. Μια γυναίκα μεγαλόψυχη, καλοσυνάτη, απλή, αληθινή, αυθόρμητη με αγάπη για τους ανθρώπους με ευγένεια ψυχής, μια γυναίκα πάντα ήρεμη, αλλά και ταυτόχρονα τόσο δυναμική. Υποδειγματική σύζυγος και μάνα και γιαγιά, αληθινή φίλη, άριστη συνεργάτης και στήριγμα πάντα για όλους.
Πηγή της δύναμής της η αξιοπρέπεια, ο απίστευτος αυτοέλεγχος και η έμφυτη προσφορά αγάπης που τη χαρακτήριζε. Μια ήρεμη δύναμη, ένας ήλιος που φωτίζει και ζεσταίνει τις ψυχές μας, ένα φωτεινό παράδειγμα για τη δική μας ζωή.
Δημιούργησε ένα σπιτικό και μία αγαπημένη οικογένεια. Έφερε στη ζωή μαζί με τον αγαπημένο της Νίκο, πέντε παιδιά και κατάφερε να γίνουν άνθρωποι σωστοί και χρήσιμοι για την κοινωνία. Κι αυτό το σπιτικό των δυο τους, με τη ρήση και την ευλογία του Θεού «αυξάνεσθε και πληθύνεστε» μεγάλωσε με τα παιδιά, τις νύφες, τους γαμπρούς και τα εγγόνια και έφτασε σήμερα η οικογένεια να είναι 20μελής.
Τα χαρίσματά της συνθέτουν μια ανεπανάληπτη προσωπικότητα. Στο πρόσωπό της συναντήθηκαν το κάλλος του πνεύματος, το κάλλος της ψυχής, και το κάλλος της όψης.. και λειτούργησαν αρμονικά και αναλλοίωτα μια ολόκληρη ζωή, μέχρι και την τελευταία της πνοή, προσφέροντας αγάπη.
Σ’ όλη της τη ζωή προσφέρει απλόχερα αγάπη, όχι μόνο στον άνδρα της, τα παιδιά της, τους γαμπρούς, τις νύφες, και τα εγγόνια της, μα και σ’ όποιον μαθαίνει ότι έχει ανάγκη.
Η ευχαρίστησή της, η ευτυχία της δεν είναι παρά η απόλαυση της προσφοράς της από αυτούς που τη γεύονται. Για τον εαυτό της δεν ζητά τίποτα… είναι η υπέρβαση της ανθρώπινης φύσης και η προσέγγισή της στο Θείο… είναι βαθιά θρησκευόμενη η Καίτη. Αυτό το ξέρουν μόνο οι πολύ κοντινοί της άνθρωποι.
Ποτέ κανείς δεν μαθαίνει από την ίδια, πότε, πού, σε ποιους προσφέρει αγάπη. Αν επισκέπτεται ορφανά, αν κάθεται στο προσκέφαλο ασθενούς, αν πηγαινοφέρνει καρκινοπαθή στο νοσοκομείο, κανείς δεν το μαθαίνει από την ίδια. Όσα μαθαίνονται προέρχονται από τους δέκτες της αγάπης της. Μια συνεχής προσφορά χωρίς αυτοπροβολή. Όσα λένε οι Πατέρες της Εκκλησίας για ταπεινοφροσύνη, ταπεινή λάτρης της είναι η Καίτη. Είναι το σύμβολό της….“Στα 50 χρόνια που τη γνωρίζω, ποτέ δεν άκουσα να προφέρει τη λέξη ΕΓΩ”, αναλογίζεται ο Δημήτρης Μαρίνος που της άλλαξε τα στέφανα στην εκκλησία.
Ό,τι κι αν έχουμε πει μέχρι τώρα συμπυκνώνεται σε μία φράση που έγραψε για την Καίτη η φίλη της Χρυσούλα Μεταξά, που είναι εδώ και 40 χρόνια σε αναπηρικό καροτσάκι: “Ο Θεός έστειλε τον πιο αγαπημένο του Άγγελο στη γη να μάθουν όλοι πως πρέπει να φέρονται με καλοσύνη και αγάπη, αλλά τον κάλεσε πάλι κοντά του, και ας έχουμε φωτεινό παράδειγμα την αξέχαστη Καίτη μας. Είμαστε πολύ τυχεροί όσοι την γνωρίσαμε και μας λείπει πάρα πολύ σε όλους μας, και ιδιαίτερα σ’ εσένα Νίκο. Ήταν σπάνια και αναντικατάστατη”
Η Καίτη είναι συνεχώς δίπλα μας. Μια σεμνή παρουσία με αστείρευτο χαμόγελο, και διαρκή προσφορά αγάπης.»
Από την ομιλία της άλλης στενής φίλης της, Τιτίκας Μασδράκη, στην εκκλησία την ίδια μέρα:
«Όλοι εμείς συγγενείς και φίλοι που αγαπήσαμε την Καίτη συγκεντρωθήκαμε σήμερα εδώ στον ιερό αυτό ναό για να τιμήσουμε τη μνήμη της….
Η αγαπημένη Καίτη έφυγε. Τίποτα και κανείς δεν αναπληρώνει τον αναπάντεχο χαμό της…. Δεν είναι μόνο ένας φόρος τιμής σε μια ισχυρή γυναίκα την Καίτη Παπαποστόλου, είναι κι ένας ύμνος σ’ ένα πρότυπο μητέρας, συζύγου και στον ακρογωνιαίο λίθο μιας αληθινής φιλίας, της δικής μας. Πριν χρόνια σαν την πρωτοείδα την παρομοίασα με δένδρο που οι γερές βαθιές του ρίζες το στήριζαν έτσι που τίποτα δεν μπορούσε να το κλονίσει. Γιατί πάντοτε πατούσε γερά στο έδαφος χάρη στις εσωτερικές της δυνάμεις και στη λογική της…. Γεννημένη όμορφη, με καστανοκόκκινα μαλλιά σε μπούκλες και δέρμα διάστικτο από χαριτωμένες φακίδες. Με αυθόρμητο κοριτσίστικο γέλιο και μια ψυχή όλο φώς, αγριολούλουδο στη λιακάδα!….η Καίτη παραμένει απλή, αληθινή, ευγενική, μετριόφρων χωρίς υπόγειες σκέψεις. Πηγή της δύναμής της ο απίστευτος αυτοέλεγχος και η αγάπη για όλους. Παράλληλα τρυφερή και γοητευτική γιαγιά οκτώ εγγονών. Λατρεμένη από όλους. Ένθερμη προστάτης των αδυνάτων….Θέλω να πιστεύω πως στο πρόσωπο της αγαπημένης μας Καίτης ακυρώνονται όλες οι προκαταλήψεις για το γυναικείο φύλο και τολμώ να την κατατάξω εξ αιτίας της αγνότητάς της στην παραμυθοχώρα μιας αγίας, να ταξιδεύει απαλά σαν μια λευκή πεταλούδα πάνω στα ασημωμένα της όνειρα που δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει….Κι εκείνη είναι εκεί γαλήνια. Υπάρχει…..Γιατί ναι ο άνθρωπος φεύγει αλλά το αποτύπωμά του αιωνίζεται και η ψυχή του ανασαίνει».
Η Καίτη άγγιζε άμεσα όσους την πρωτογνώριζαν και αυτούς που ελάχιστα την γνώριζαν. Σταχυολογούνται αποσπάσματα από δύο χαρακτηριστικά τηλεγραφήματα που έλαβε η οικογένεια μετά την 20ή Ιανουαρίου του 2016:
“…I will always remember Kaiti as somebody who brings a smile to your face…”
Norbert Schatz
“…She will be missed by all those that were fortunate enough to have had the pleasure of being in her company. She was a wonderfully bright spirit that made everyone feel better because of her kindness and warm personality…”
Jack Cumming
Η ΚΑΙΤΗ ΠΑΠΑΠΟΣΤΟΛΟΥ προσκαλεί όλους μας στην προσφορά αγάπης.